From Canada to Cuba
Door: Sebastian
Blijf op de hoogte en volg Sebastian
28 Februari 2007 | Cuba, Camagüey
Gezien het in Canada erg koud werd besloot ik met mijn vriendin voor een week naar Cuba te gaan.
Er waren een aantal bijkomende voordelen. Canadezen zijn welkom in Cuba, Amerikanen niet. We konden dus zonder visa of andere zaken overvliegen. Bovendien konden we voor 400 CAD pp (250 EURO pp) voor een week all-inclusive op het strand borrelen. Tenslotte had ik Cuba nog altijd niet bezocht. En zo waren er nog een paar excuses voor een week vakantie.
De volgende dag moesten we ons een weg banen door meters sneeuw naar het vliegveld van Montréal. Daar was een uitbundig feest aan de gang: er was een record temperatuur bereikt van -42 C°. Daarmee zou Canada het winnen van Rusland in 2007. En aangekomen in Cuba brak het zweet ons uit: +40 C°.
Na aankomst in Cuba de gebruikelijke all-inclusive taferelen: douane, wachten, tour operator zoeken, bus, wachten, hotels worden bekend gemaakt, wachten, kinderen beginnen te huilen, bus gaat rijden, jongeren trekken bierflesjes open, krakerige radio staat te hard, ouderen krijgen ruzie en dan uiteindelijk het hotel + polsbandje en loopjongen.
We bleken mazzel te hebben. Voor onze luttele 250 euro’s hadden we een 5 sterren hotel geloot. Een 3 of 4 sterren hotel op Cuba werd ten strengste afgeraden, lazen we later (voedselvergiftiging, dieven in het hotel, goor zwembad, Engelse touristen, etc.). Het complex bestond uit kleine rieten hutjes langs het strand: bingo! Ook kregen we dagelijks een ontbijtbox en mochten we eten in locale restaurantjes gelieerd aan het resort. Dus geen ontbijt / lunch / diner in de verwachtte all-inclusive-vreet-hallen maar ontbijt in de hangmat, lunch in het dorpje en diner op het strand. So far so good.
Dag 1: bij terugkomst in het hotel van een dag verkenning bleken we naast Guantanamo Bay gestationeerd te zijn. Ook bleek dat we onze koffers niet op slot gedaan hadden en een dief zich voornamelijk op mijn kleding gestort had (hetgeen mijn goede smaak beaamt, of de dief was gewoon een man). Daarbij vond ik de gasten van ons resort eigenaardig. Er liepen een paar kale jongens, met gouden voortanden in hun mond en Ajax logo’s op een rug getatoeëerd: de Hollander op vakantie. Verder waren er dikke oude Engelsen in voetbaltenue met jonge Cubaanse meisjes bezig. En er waren een paar Canadese gasten die zich voornamelijk op de lokale softdrugs stortten. Er was voor ieder wat wils!
Dag 2: we besloten een scooter te huren. Het landschap was mooi. Het leek of we ons begaven in een Amerikaanse film uit de jaren ’60. Uiteraard getuigden de oude auto’s hiervan, maar ook de verlaten pretparken, casino’s en tankstations. De verlaten tankstations bleek trouwens een probleem. We hadden een uurtje of vier rondgereden zonder te beseffen dat een scooter brandstof nodig heeft. Daarbij bevonden we ons in een communistisch land. De zeldzame winkel die we vonden had ongeveer twee eieren en een worst in de aanbieding. In the middle of nowhere troffen we echter een olieboertje aan die ons nog kon helpen ook! We besloten dit ’s avonds te vieren op het strand met kreeft en champagne (wederom inclusive).
Dag 3: Camagaey gezien (alsof je in een stad in Andalusië rondloopt). Fidel Castro en le Ché op elke voorgevel (Fidel zou later dat jaar ‘bijna gestorven zijn’). En de Cubanen mochten niet tegen touristen praten. Ze zouden dan problemen kunnen krijgen met de communistische inlichtingendienst. Verder super goeie muzikanten in de straten horen spelen: de echte Buena Vista Social Club gasten.
Dag 4: Met een catamaran gezeild én over de kop gevlogen. Resultaat: knie open, pijnlijke pols en getraumatiseerde vriendin. Oorzaak: de roerbladhouder was niet goed op de boot gemonteerd en viel met roerblad en al van de boot af waardoor we binnen luttele seconden letterlijk roerloos waren. Ik merkte het op toen ik geen weerstand meer voelde op mijn roer en ik naar achter keek en zag dat ik alleen nog mijn helmstok in mijn hand had. Uiteraard had ik dit voorafgaand moeten controleren en uiteraard was ik mijn borg kwijt.
Dag 5: kritisch boek over Fidel Castro gelezen op een warm Cubaans zandstrand onder het genot van een mojito en een Cubaanse sigaar (geen succes die sigaar). Ik had eerder die dag mijn schoenen op het strand geruild tegen een kist Cubaanse sigaren. Ik zou later in Amsterdam dezelfde kist tegenkomen voor 450 euro. Desondanks was de sigaar geen succes.
Dag 6: terug naar de Canadese temperatuur. Terug naar de universiteitsbibliotheek; de midterms kwamen eraan.
Er waren een aantal bijkomende voordelen. Canadezen zijn welkom in Cuba, Amerikanen niet. We konden dus zonder visa of andere zaken overvliegen. Bovendien konden we voor 400 CAD pp (250 EURO pp) voor een week all-inclusive op het strand borrelen. Tenslotte had ik Cuba nog altijd niet bezocht. En zo waren er nog een paar excuses voor een week vakantie.
De volgende dag moesten we ons een weg banen door meters sneeuw naar het vliegveld van Montréal. Daar was een uitbundig feest aan de gang: er was een record temperatuur bereikt van -42 C°. Daarmee zou Canada het winnen van Rusland in 2007. En aangekomen in Cuba brak het zweet ons uit: +40 C°.
Na aankomst in Cuba de gebruikelijke all-inclusive taferelen: douane, wachten, tour operator zoeken, bus, wachten, hotels worden bekend gemaakt, wachten, kinderen beginnen te huilen, bus gaat rijden, jongeren trekken bierflesjes open, krakerige radio staat te hard, ouderen krijgen ruzie en dan uiteindelijk het hotel + polsbandje en loopjongen.
We bleken mazzel te hebben. Voor onze luttele 250 euro’s hadden we een 5 sterren hotel geloot. Een 3 of 4 sterren hotel op Cuba werd ten strengste afgeraden, lazen we later (voedselvergiftiging, dieven in het hotel, goor zwembad, Engelse touristen, etc.). Het complex bestond uit kleine rieten hutjes langs het strand: bingo! Ook kregen we dagelijks een ontbijtbox en mochten we eten in locale restaurantjes gelieerd aan het resort. Dus geen ontbijt / lunch / diner in de verwachtte all-inclusive-vreet-hallen maar ontbijt in de hangmat, lunch in het dorpje en diner op het strand. So far so good.
Dag 1: bij terugkomst in het hotel van een dag verkenning bleken we naast Guantanamo Bay gestationeerd te zijn. Ook bleek dat we onze koffers niet op slot gedaan hadden en een dief zich voornamelijk op mijn kleding gestort had (hetgeen mijn goede smaak beaamt, of de dief was gewoon een man). Daarbij vond ik de gasten van ons resort eigenaardig. Er liepen een paar kale jongens, met gouden voortanden in hun mond en Ajax logo’s op een rug getatoeëerd: de Hollander op vakantie. Verder waren er dikke oude Engelsen in voetbaltenue met jonge Cubaanse meisjes bezig. En er waren een paar Canadese gasten die zich voornamelijk op de lokale softdrugs stortten. Er was voor ieder wat wils!
Dag 2: we besloten een scooter te huren. Het landschap was mooi. Het leek of we ons begaven in een Amerikaanse film uit de jaren ’60. Uiteraard getuigden de oude auto’s hiervan, maar ook de verlaten pretparken, casino’s en tankstations. De verlaten tankstations bleek trouwens een probleem. We hadden een uurtje of vier rondgereden zonder te beseffen dat een scooter brandstof nodig heeft. Daarbij bevonden we ons in een communistisch land. De zeldzame winkel die we vonden had ongeveer twee eieren en een worst in de aanbieding. In the middle of nowhere troffen we echter een olieboertje aan die ons nog kon helpen ook! We besloten dit ’s avonds te vieren op het strand met kreeft en champagne (wederom inclusive).
Dag 3: Camagaey gezien (alsof je in een stad in Andalusië rondloopt). Fidel Castro en le Ché op elke voorgevel (Fidel zou later dat jaar ‘bijna gestorven zijn’). En de Cubanen mochten niet tegen touristen praten. Ze zouden dan problemen kunnen krijgen met de communistische inlichtingendienst. Verder super goeie muzikanten in de straten horen spelen: de echte Buena Vista Social Club gasten.
Dag 4: Met een catamaran gezeild én over de kop gevlogen. Resultaat: knie open, pijnlijke pols en getraumatiseerde vriendin. Oorzaak: de roerbladhouder was niet goed op de boot gemonteerd en viel met roerblad en al van de boot af waardoor we binnen luttele seconden letterlijk roerloos waren. Ik merkte het op toen ik geen weerstand meer voelde op mijn roer en ik naar achter keek en zag dat ik alleen nog mijn helmstok in mijn hand had. Uiteraard had ik dit voorafgaand moeten controleren en uiteraard was ik mijn borg kwijt.
Dag 5: kritisch boek over Fidel Castro gelezen op een warm Cubaans zandstrand onder het genot van een mojito en een Cubaanse sigaar (geen succes die sigaar). Ik had eerder die dag mijn schoenen op het strand geruild tegen een kist Cubaanse sigaren. Ik zou later in Amsterdam dezelfde kist tegenkomen voor 450 euro. Desondanks was de sigaar geen succes.
Dag 6: terug naar de Canadese temperatuur. Terug naar de universiteitsbibliotheek; de midterms kwamen eraan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
